Een geweldige dag voor Nieuwerkerk D1

* BIEB * BIEB * BIEB*

De wekker gaat, pfffff, het is nog vroeg…

* BIEB * BIEB * BIEB*

Bah, ik wil nog even op snooze drukken.

* BIEB * BIEB * BIEB*

Dan hoor ik naast mij: “Schat, gefeliciteerd met je verjaardag! Heb je er zin in vandaag? Spanneennddddd”….

Ineens ben ik wakker, ow ja! Vandaag is die dag, de dag dat de D1 naar de finale van het NK mag! Terwijl ik nog een keer in mijn ogen wrijf vliegen er twee kinderen het bed op: “Gefeliciteerd pap! Als cadeau ga ik vandaag kampioen worden!”

Nadat ik luister naar een loepzuiver gezongen “happy birthday” (dat is het voordeel als ik zelf niet meezing), incasseer ik nog snel mijn cadeau in de vorm van nieuwe BBQ-toebehoren. Terwijl de rest van het gezin naar beneden gaat om het ontbijt klaar te maken pak ik nog even vijf minuten om rustig op te starten. Daarbij dwalen mijn gedachten af naar de dag die nog gaat komen, maar ook naar de route die we hebben afgelegd om bij dit punt te komen.

Begin van dit jaar begonnen Cato, Jordy en ik aan een nieuw avontuur. Jordy en ik hadden al in de jongere leeftijden samen training gegeven en wisten al redelijk wat we wel en niet aan elkaar hadden. Cato had het “geluk” om met die twee schreeuwende 40+ mannen aan de slag te mogen. Bij het eerste overleg viel gelijk op dat Cato verre van moeite had om haar heldere en inhoudelijke (korfbal) mening duidelijk te maken, de basis van een goede samenwerking was gelegd!

We hadden aan het begin van het seizoen nog geen idee hoe de competitie zou gaan lopen en eigenlijk geen goed inzicht in het niveau van het team. Een aantal kinderen hadden de ervaring van de finale en het kampioenschap van vorig jaar, maar anderen gingen voor het eerst in hun leven twee vakken korfbal spelen. We spraken als trainers onderling af om vooral de kinderen beter te laten worden en hadden de verwachting dat we ergens in de middenmoot mee zouden doen. Een team van tien, waarvan er vier kids eerstejaars waren, dat zal vast kwetsbaar zijn was de gedachte. Vanuit deze gedachte spraken we af dat alle kinderen gelijke kansen moesten hebben en gelijke speelminuten. Want ja, plezier, opleiden en beter worden was ten slotte het idee! En beter worden doe je niet alleen, daarbij is ook de D2 belangrijk!

Gedurende het hele seizoen hebben we op de dinsdagen samen mogen trainen met de D2. Een absoluut voordeel hiervan was dat we Willem en Lana erbij kregen als trainers. Bovendien hadden we iedere dinsdag het befaamde kwartier van Kores, waarbij schot en vooral techniek centraal stond. Alle trainers van de D2, bedankt!

Tijdens de eerste competitiehelft van het veldseizoen merkten we dat de middenmoot een doel was dat gemakkelijk behaald zou gaan worden. De wedstrijden gingen steeds beter, de bal sneller rond en de verdediging moeilijker en moeilijker om te kloppen. Aan het einde van de eerste veldhelft werden we net geen kampioen, waardoor kwalificatie voor de “kampioenspoule” op de tweede helft veld veilig werd gesteld.

Daarna volgde een geweldig zaalseizoen, met als bekroning het kampioenschap in de hoofdklasse! Wat waren wij als trainers trots. Iedere speler boekte op zijn of haar manier vooruitgang. De basis van deze vooruitgang was altijd een natuurlijk drive van de kinderen om beter te worden. Na het kampioenschap waren daar voor het eerste de kruisfinales voor het NK. En wat een beleving was dat! Ik ben zelf een “import-Nieuwerkerker”, maar ik heb in de kwarfinale tegen KVS D1 voor het eerste mogen ervaren hoe het is om je een echte Nieuwerkerk te voelen. Een mega, mega volle Kleine Vink, met de lichten uit, de blauwe lampjes zwaaiend op de tribune terwijl de kinderen onder een enorm applaus opliepen. Met kippenvel op de arm keek ik naar het hele schouwspel. Als ik aan niet-korfballers een filmpje hiervan laat zien dan is de reactie steevast: “Wow, hoeveel mensen zijn dit wel niet, zo enorm veel mensen! Ik wist niet dat korfbal zo groot is!”. Na de spannende winst in de kwartfinale volgde de halve finale tegen Dalto D1. Ook daar was de organisatie enorm, een optocht van blauw-zwart van Nieuwerkerk naar Krimpen en een orkaan van geluid in de hal. Het mocht niet baten, de spanning was in de eerste helft te groot en Dalto was simpelweg te goed. De tweede helft kwamen we nog iets terug, maar tja, to little, to late!

Maar ook hier bleek hoe ontzettend gedreven en positief de kinderen van de D1 met elkaar omgingen. Amper een uur na de verloren wedstrijd stonden ze samen te trommelen, schreeuwen en juichen voor het fantastische spel van (aankomend landskampioen) Nieuwerkerk B1! De ervaring van een keer verliezen, waarna je ziet dat de wereld niet vergaat en dat je vooral weer verder moet, was achteraf eigenlijk een prima moment.

Want doorgaan moesten we alweer snel. Na de verloren halve finale mochten we in dezelfde week alweer aantreden op het veld. Geen rust, geen tijd om te balen, gewoon de veldschoenen aan en weer door! En dat deden de kids! De ene na de andere spannende wedstrijd werd in deze competitie gespeeld. Een “gestolen” overwinning in de uitwedstrijd tegen Fortuna en later gelijke spelen tegen KVS en wederom Fortuna. Keer op keer flikte de D1 het weer!

Na dit competitieverloop waren trainers en ouders van mening dat het allemaal niet spannender kon. Maar ook daarin bewees de D1 dat het beschikte over een overtreffende trap. De gelijkmaker in de halve NK-finale in letterlijk de laatste seconde en vervolgens in de laatste paar minuten van de verlenging de winnende, iedereen in en naast het veld haalde opgelucht adem! Op naar de finale…

“Ga je nog douchen? Het ontbijt is bijna klaar!”

Ow ja, de dag van de finale, aan de slag! Na een verjaardags-waardig ontbijt springen we op de fiets en gaan we richting de Kleine Vink. Daar aangekomen zie ik dat de kinderen er allemaal al zijn… ik kan eigenlijk beter zeggen: “Ik zie een hele hoop kleine stuiterballen in blauwe shirtjes”. Voordat we weggaan is er eerst nog één verrassing, nee, ik moet zeggen een serie verrassingen! De coaches van Nieuwerkerk 1 Ronald en Martijn spreken samen met topscoorder (en held van de D1 kinderen) Koen de kinderen toe. Als ik tijdens de toespraak naar de kinderen kijk dan zie ik ze stralen van trots. Ineens is daar een nieuw shirt met het nieuw logo, met grote ogen bij de kinderen tot gevolg! Als kers op de taart is er dan ook nog een banner waarop we met zijn alle vereeuwigd zijn. Een goed begin is het halve werk!

We besluiten richting de auto te gaan, maar moeten nog even wachten omdat er nog het nodige aan vuurwerk afgestoken wordt. Dan de auto in en richting Driebergen! Wat is het daar enorm warm zeg… Gelukkig hebben we Lucenda mee om de kinderen te voorzien van een extra stukje verkoeling. We proberen een voorbereiding te doen zoals we altijd doen, maar tja, een finale van het NK voelt natuurlijk toch net iets anders! Terwijl we de voorbereiding doen druppelen de eerste supporters binnen. We zien een sliert van blauwe en zwarte ballonnen opgehangen worden, de banner en de eerste vlaggen komen ook tevoorschijn. Nadat we even binnen zijn geweest voor de laatste tips voor de start van de wedstrijd komen we weer het veld oplopen. Ineens is het mega druk geworden, waarschijnlijk omdat de twee volle supportersbussen (!) aangekomen zijn. De eerste liederen worden gezongen en de klok telt af naar het oplopen! Onder luid gejuich lopen de basisspelers (helaas niet de “reserves” die een heel seizoen meedoen als je 5 om 5 speelt…gemiste kans KNKV!!!) het veld op. En daar is dan de volgende verrassing, er vliegen 150 blauw-witte strandballen het veld op!

De eerste helft van de finale is duidelijk voor ODIK D1, we hebben het op meerdere fronten moeilijk, zijn net niet scherp in het (voor)verdedigen en schieten te snel en vaak zonder afvang. Toch is de ruststand “slechts” 7-5. De ervaring van alle spannende wedstrijden, waarin we meerdere keren een achterstand in winst wisten om te buigen, komt hier nu echt van pas. Na de omschreven inhoudelijke tips vragen we aan de kinderen: “We hebben wel eerder achtergestaan, maar wat gebeurde er toen?” en op het te verwachten antwoord “Toen wonnen we!” kunnen we nog toevoegen “Omdat we nooit opgeven, we gaan ervoor en we pakken ze!”. Ik zie dat de kinderen vertrouwen hebben en met een goed gevoel lopen we de kleedkamer uit. Bij aankomst op het veld laten we de kinderen nog eens naar de supporters kijken en zeggen daarbij “als we nu scoren dan worden ze gek, dan juichen ze ons naar de overwinning!”. En zo geschiedde! We komen sterk uit de kleedkamer, en met hulp van het publiek voelt iedereen dat de wedstrijd gekanteld is. Toch is ODIK taai, heel taai, waardoor het spannend blijft tot de laatste seconde. We overleven twee strafworpen tegen en ondertussen ben ik op “mijn verjaardag” voor mijn gevoel wel 10 jaar ouder geworden. Maar dan is er toch eindelijk dat alles verlossende eindsignaal, WE ZIJN KAMPIOEN VAN NEDERLAND!

De supporters rennen het veld op, de kinderen gaan op de schouders en wij als coaches springen in elkaars armen. Het is gelukt!!! Wat een feest, wat een massa aan mensen! Achteraf zie ik dat er op de livestreams nog een paar interviews zijn geweest, Sem zegt een paar woorden en de meiden staan samen naast elkaar met een grote glimlach voor de camera. Het geluk straalt eraf!

Natuurlijk moeten we dan even bijkomen, wat drinken, wat eten, maar veel tijd is er niet, we moeten door, op naar Nieuwerkerk C1! Nieuwerkerk C1 heeft het in de eerste helft goed voor elkaar, maar helaas laat KZ in de tweede helft zien wat voor goede ploeg het is… helaas C1, maar wat hebben jullie een super seizoen gedraaid, daar mogen jullie trots op zijn!

Na de C1 is het inpakken en wegwezen! Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De enorme “Nieuwerkerk” banner moet eraf, de strandballen mee terug, de losse banners met de teamfoto’s, partytenten en nog allerlei andere spullen worden weer mee teruggenomen. Op naar de bussen! Ik heb het genoegen om in de party-bus te mogen aansluiten, waar ik geniet van een (semi-)koude versnapering. Er is zelfs een DJ-set en onderweg naar huis galmen de klassiekers uit de speakers! De toch wat opzwepende muziek en “misschien 1 of 2 personen extra in de bus” zorgen voor een geweldige sfeer. Toch is het na een extra rondje of vier over de ronde bij de Kleine Vink ook wel lekker om uit die (net iets veel te) warme bus te kunnen.

Na aankomst waaiert iedereen uit over de Kleine Vink. Als het bericht vervolgens komt dat de C1 en D1 kinderen binnen een paar minuten op de Kleine Vink aankomen komt alweer de volgende sfeeractie tot stand. De kinderen worden binnengehaald in een lange erehaag van blauw-zwart terwijl er vuurwerk en rookpotten worden afgestoken. Een ervaring voor het leven!

Door de combinatie van inspanning, zon en bij een enkeling ook een drankje is het vervolgens tijd om aan de inwendige mens te gaan denken. Enkele ouders van de D1 hebben de handen in één geslagen om, ondanks wat technische opstartproblemen, in de keuken aan de slag te gaan. Er is meer dan genoeg te eten, broodjes hamburger, kip en natuurlijk ook de nodige patat (en salade voor de echte liefhebber!). Iedereen geniet nog na van de combinatie van de geweldige dag, de zon, het eten en een drankje. Om aan te sluiten op de woorden van DE voorzitterdt: “Wat een geweldige dag voor iedereen die blauw–zwart in het hart heeft!”.

Hopelijk hebben we, via dit stiekem toch weer veel te lange verhaal, een indruk kunnen achterlaten hoe wij als Nieuwerkerk D1, specifiek als coaches van de D1, afgelopen zaterdag hebben mogen ervaren. Onderweg hoorde ik meerdere malen mensen zeggen “dit is hoe we het doen bij Nieuwerkerk” en “zo gaat het altijd”. Die mening deel ik echter niet, want het is echt bijzonder dat een club zoveel vrijwilligers heeft die zoveel regelen. Als we dit normaal vinden vervalt de waardering voor al deze vrijwilligers, dat zou eeuwig zonde zijn! Behalve alle vrijwilligers waren er ook een veelvoud van (anonieme) donaties en sponsoren geweest. Uiteraard vergeet ik ook nog acties van vrijwilligers, sponsoren of alles daaromheen te benoemen, dus dan doe ik het nog maar een keer zo:

Namens de hele D1, inclusief trainers: BEDANKT!