Ons NK-avontuur!

Afgelopen zaterdag speelden wij de finale in Wageningen tegen DVO B1. Onze voorbereiding begon al aan het begin van de zaalcompetitie. Onze competitie werd door de coronatijd in   2en gesplitst en wij kwamen bij Valto, ONDO en Maassluis in de poule terecht. We gingen ervan uit dat we deze poule wel door zouden komen als we elke wedstrijd er honderd procent voor gingen en uiteindelijk uit zouden komen tegen Fortuna B1 in de kwartfinale. De weken voor de kwartfinale hebben we ons al veel gefocust op die wedstrijd. 9 april was het eindelijk zover. De dag begon met een heerlijk ontbijtje geregeld door de ouders op de vereniging, mooie NK-shirts en een praatje van Alfred. Na het aanmoedigen van onze broertjes en zusjes uit de D1 en C1 was het eindelijk zover, de wedstrijd tegen Fortuna. Fortuna was titelfavoriet dit jaar en we wisten dat we alleen konden winnen als we er als een team stonden. Nathan en Bob hebben hard gewerkt aan een strijdplan.

We moesten tijdens de wedstrijd achterverdedigen, waar Fortuna veel moeite mee had en daarom dus goed uitpakte.  Aanvallend gingen we zelf ons eigen spel spelen en zorgen dat we veel aan de bal waren, zodat Fortuna niet in hun spel kon komen en dus niet kon blijven herhalen. Na de rust (9-9) wist Fortuna zich te herpakken en kwamen ze op 4 punten voorsprong. Met nog 5 minuten te spelen stond het 19-15 voor Fortuna, maar we gaven de hoop niet op. We bleven er staan als een team en hielden er vertrouwen in. We kwamen weer in de wedstrijd en wonnen uiteindelijk 19-20. Deze wedstrijd voelde voor ons al als een finale!

Tijd om uit te rusten was er niet, want toen moesten we weer snel aan de bak voor de halve finale tegen Die Haghe B1. Natuurlijk kwam er weer een strijdplan van Bob en Nathan. Dit keer was het plan voorverdedigen, maar bleef als plan B toch het achterverdedigen. Na het harde trainen was het weer zover. De eerste helft namen de zenuwen het over en kwamen we op een 5-9 achterstand in de rust. We hadden erg veel moeite met de sterke zakkende heren, waardoor we erg veel 1 schotsaanvallen hadden en niet in ons spel kwamen. We gaven met zijn allen de moed niet op en stonden er de 2e helft weer echt als een team. Verdedigend gingen we toch weer over op plan B, het achterverdedigen, wat goed uitpakte. Aanvallend gingen we het beter organiseren waardoor we veel meer rebounds hadden en veel meer konden herhalen en de schoten gingen vallen. Na 7 minuten stond het alweer 10-10. Het publiek ging erachter staan en we maakten het verschil en wonnen uiteindelijk met 19-14. Een groot feestje voor ons en de club, want na 3 jaar stilstaan door corona stonden we eindelijk weer met onze club in een finale. Dit hadden we van te voren gehoopt, maar niet verwacht.

Toen was het eindelijk zover, de laatste 2 trainingen in de zaal voor de finale en we kregen het laatste strijdplan voor dit zaalseizoen. Na de analyse wisten we dat DVO B1 een ploeg was met super zuivere spelers die snel wilden scoren, dus gingen we achter verdedigen om te zorgen dat ze niet in hun eigen spel konden komen net als bij Fortuna. 23 april was het zover, de dag waar niet alleen wij maar ook heel de vereniging mee bezig was. Kwart voor 10 moesten we verzamelen bij de kantine.

We kregen een speech van Ruud en een mooie spandoek die meeging naar Wageningen en daarna wordt opgehangen in de kleine vink. Tijdens de autorit was er een goede sfeer en iedereen had er zin in. Aangekomen in Wageningen gingen we eerst een “rustgevende” wandeling maken en samen lunchen in het bos, zoals de coaches zeiden: ‘om een ontspannen sfeer te creëren en de zenuwen te laten zakken voor de wedstrijd.’ Onze zenuwen waren ietsjes gezakt en gingen op naar KV Wageningen. Het was daar super leuk geregeld met schone kleedkamers, een eigen bespreek ruimte en een goeie live stream.

En toen was het bijna zover: de wedstrijd waar we het hele zaalseizoen hard voor hebben geknokt. De 2 volle supporters bussen en al onze familie waren er ook klaar voor en de wedstrijd kon beginnen. DVO zat gelijk erg goed in de wedstrijd en kwam al snel op 2-0 voorsprong. We hebben eigenlijk de hele tijd achter de feiten aangelopen en kwamen nooit echt goed in de wedstrijd. Onze aanvallen waren erg slordig en we maakten erg veel fouten. We moesten lange aanvallen spelen, maar dat lukte niet. Wij kwamen erg moeilijk vrij en schoten daarom veel ballen van 10 meter. Verdedigend waren we niet honderd procent gefocust waardoor we onnodige kansen tegen kregen. Uiteindelijk gingen we de rust in met een 11-6 achterstand. Maar we gaven de hoop niet op want we zijn vaker teruggekomen van dit soort achterstanden. De tweede helft konden we iets meer herhalen en gingen de schoten vallen en kwamen we terug naar 13-10. We bleven karakter tonen en doorgaan tot het einde.

Uiteindelijk bleef DVO de voorsprong houden en konden we niet terugkomen. DVO was tijdens de wedstrijd slimmer en sterker dan ons en wij maakten de verkeerde keuzes, waardoor DVO uiteindelijk terecht gewonnen heeft met 19-14. Na de wedstrijd was de teleurstelling erg groot en gingen we er na het ontvangen van de medaille snel vandoor. Aankomend bij Nieuwerkerk werden we alsnog groots ontvangen door onze supporters met fakkels en vuurwerk.  Hierna hadden de ouders voor iedereen een BBQ georganiseerd. Tijdens de BBQ kregen we weer een mooie speech en een verrassing…

Door het verdriet na de wedstrijd hebben we met z’n allen helemaal niet doorgehad dat we ook een beker hadden ontvangen voor onze tweede plek.

We willen de supporters erg bedanken dat jullie achter ons stonden tijdens deze belangrijke wedstrijden! Zonder jullie als support waren we nooit zover gekomen. Ook willen we onze ouders heel erg bedanken voor wat ze allemaal hebben geregeld voor ons achter de schermen en deze dagen extra speciaal hebben gemaakt.

We willen ook de reserves erg bedanken voor het meetrainen deze weken en de goede invalbeurten tijdens de wedstrijden!

Ook het bestuur en met name Ronald heel erg bedankt voor al jullie werk om er zo’n mooi avontuur voor ons van te maken.

We willen als laatst Bob en Nathan ook heel erg bedanken. Ondanks dat ze niet meer bij deze club spelen,dat ze toch ons team op zich wilden nemen. Dit is toch iets beter dan weer een jaar gecoacht worden door onze eigen ouders. Jullie brengen een goede sfeer in het team en houden ons scherp tijdens de wedstrijden. Zonder jullie strijdplannen waren we zeker niet zo ver gekomen en we hopen dat jullie volgend jaar nog een jaartje B1 blijven doen😉.

We zijn erg trots op ons team en hoe ver we het hebben geschopt. Iedereen zette zich honderd procent in en we bleven positief naar elkaar, waardoor we er echt als een team stonden. We mogen dus echt wel trots zijn op onze prestatie. Nu ff bijkomen en op het veld weer honderd procent geven. Misschien behalen we met z’n allen weer de play-offs!

Cato en India

Nieuwerkerk B1